Englebert Decrop
We zien het galauniform van Englebert Decrop. Englebert werd geboren te Nieuwpoort op 12 december 1884 als zoon van Englebert en Maria Willaert. Toen hij amper 12 jaar was, verloor Englebert zijn vader, die als loods op zee verdween. Om zijn familie te kunnen onderhouden, ging hij als 16-jarige, op 5 januari 1901, vrijwillig in het leger. Na 10 jaar, werd Englebert in maart 1911 gepromoveerd tot onderluitenant. Maar enkele maanden later (op 7 september), neemt hij ontslag en gaat tewerk als douanier.
Toen Duitsland in augustus 1914 België de oorlog verklaarde, aarzelde Engelbert niet om gehoor te geven aan de oproep van zijn voormalige officieren. Op 10 augustus 1914 meldde hij zich voor de wapendienst als onderluitenant in de resever. In juni 1915 werd hij benoemd tot luitenant, op 8 april 1917 tot kapitein. Bijna de volledige vier jaar van het conflict bracht hij door aan het IJzerfront. In 1917 had hij het ongeluk zijn broer Julien te verliezen, wat hem verschrikkelijk trof. Eind 1917 voelde Englebert zich steeds vermoeider. Slecht behandelde bronchitis dwong hem vier maanden te rusten in een ziekenhuis in Gravelines en vervolgens in Tilliers-le-Sec in Bretagne.
Gedurende de oorlog hield Engelbert Decrop een dagboek bij, waarin hij de kleine en grote gebeurtenissen uit zijn leven als officier vertelde. Hij begon met dit schrijfwerk vanaf de eerste uren van de mobilisatie, daarna aan het IJzerfront in de loopgraven, tot 11 november 1918. Met zijn camera maakte hij ook enkele zeer interessante foto's.
In 1919 trouwde Engelbert met zijn oorlogsmeter, de Engelse Christina London (1895-1929). Het echtpaar kocht een eigendom in Lives-sur-Meuse, vlakbij Namen. In juni 1929 stierf Christina aan een embolie. Na de vroegtijdige dood van zijn eerste vrouw hertrouwde Engelbert met Germaine Marchal (1905-1972), die hem vijf kinderen schonk: Chantal, Myriam, Ronald, Nadine en Arlette.
Commandant Decrop, gekazerneerd in Namen bij het 13e linie, werd vanaf 1933 secretaris van de Commissie voor de toewijzing van frontstrepen aan krijgsgevangenen. Hij ging met pensioen op 1 juli 1938 en stelde zijn vaardigheden ten dienste van de administratie van het aanwervingsbureau van Namen.
Op 16 januari 1940 nam hij opnieuw de wapens op. Als vrijwilliger nam hij deel aan de "Achttiendaagse Veldttocht", voordat hij op 31 december 1941 definitief met pensioen ging. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog ontving hij de Vrijwilligersmedaille en de Herdenkingsmedaille voor de 100-jarige Onafhankelijkheid.
Op 8 maart 1945 stierf Engelbert Decrop aan een geperforeerde maag.
Dankzij de dagboeken van Englebert werd zijn leven in de loopgraven overgegeven naar de volgende generaties. Het is ook dankzij de dagboeken dat Louis Richardeau de kinderen van Commandant Decrop interviewde en er een naslagwerk over hem werd geschreven "Les carnets de guerre d’Englebert Decrop".
Het uniform van Englebert kwam in mijn bezit in november 2016. Tijdens een toevallig bezoek aan een brocanteur, sprong het uniform meteen in het oog. Na enige onderhandeling kon de volledige set worden aangekocht, maar toen werd gevraagd waar hij het uniform vandaan had gehaald om een eventuele naamsbepaling te kunnen doen, liep het mis. Er zou onenigheid zijn in de familie, waardoor de naam niet kon worden meegedeeld. Het zij zo... wie weet vinden we wel iets in het uniform?
In de mantel was een badge aanwezig met daarin de geborduurde initialen D.E. Deze brachten uiteindelijk de naam Englebert Decrop naar voor. Na verdere opzoekingen kwam het naslagwerk van Richardeau aan het licht, met op de cover de foto van Englebert in uniform... een zekere match!ag
Op basis hiervan werd contact gezocht met Richardeau, die ons uiteindelijk in contact bracht met de kinderen van Englebert. Zij bevestigden dat het uniform zeker van hun vader was geweest, maar weten helaas ook niet hoe het uniform de familie heeft verlaten.
